Bir zamanlar çok çabuk öfkelenen ve bu yüzden hiç arkadaş edinemeyen küçük bir oğlan varmış. Babası ona bir kese dolusu çivi vermiş ve her öfkelendiğinde, bahçe kapısına bir çivi çakması gerektiğini söylemiş. Oğlan daha ilk gün kapıya 37 çivi çakmış. İlerleyen haftalarda, öfkesini kontrol etmeyi öğrendikçe, kapıya çaktığı çivilerin sayısı da her geçen gün azalmış.
Her şeye yetişmek gerçekten çok zor bir iş. Bazen, önemsiz işlerimizin önemli meselelerin önüne geçtiğini fark ediyorum. Hikaye ne kadar gerçek veya kaynağı nedir tam olarak bilemiyorum. Ancak verdiği mesaj, sevdiğimiz bir kişiye ekstradan ayırdığımız 5 dakika ile çok alakalı. Geriye yaslanıp düşününce hayatınızdaki önemli şeyleri hatırlatıyor. Bir gün bir oyun parkında, bir kadın bir
Bir Öğretmenin Ağlatan Hatası 2000 yılının aralık ayıydı. Üniversiteden yeni mezun olmuştum. Bir devlet okulunda heyecanla derslere giriyordum. Sınıflardan birinde, şartlı cümleleri anlatırken tahtaya İngilizce bir cümle yazdım. “Evet çocuklar, tahtada ‘Eğer çok zengin olsaydım anneme… alırdım.’ yazıyor. Cümledeki boşluğu, hayal gücünüzü de kullanarak doldurun. Anlaşıldı mı?” dedim. Anlaşılmış olmalı ki herkes sessiz bir şekilde
İki üç arkadaş bir yaz günü dinlenmek ve hoşça bir vakit geçirmek için bir su kenarına giderler. Su kenarı boyunca gezinirlerken uzaktan derenin içinde bir adam görürler. Adamın durumu gerçekten dikkat çekicidir. Adam, suyun içinde pantolonunu dizlerine kadar sıvamış vaziyette, durmadan elinde bir şeyler örmekte, diğer yandan sallayıp durduğu başının üstündeki bir çıngırak devamlı olarak
Kabadayılık taslanmasına herkes maruz kalmıştır. Ortaokuldayken yeni bir okula geçtiğim deki zamanları hatırlıyorum da sınıftakilerin benimle uğraşmaya başlaması tanıştıktan hemen sonra gerçekleşmişti. Kabadayıların kendilerine yeni kurban bulmaları işten bile değil. Onları ise bir anlığına tamamen durdurabiliyorsunuz. Aşağıdaki hikayenin kahramanı, kendisine kabadayılık taslayan kızı zekice bir hamleyle saf dışı bırakıyor. Eğer size de zamanında birileri
Zülkarneyn Aleyhisselâm ordusuyla gece yolda giderken ordusuna: – Ayağınıza takılan şeyleri toplayın, diye emir verir. Ordu bu emri duyunca; içlerinden bir grup: – Çok yürüdük, çok yorgunuz. Gece vakti bir de ayağımızı takılan şeyleri toplayarak boşuna ağırlık mı yapacağız. Hiçbir şey toplamayalım, diyerek hiçbir şey toplamıyorlar. İkinci grup ise; – Madem Komutanımız emretti, birazcık toplayalım,
Fatih Sultan Mehmet İstanbul’un fethinden önce Bizans’a kuzeyden gelebilecek yardımların önlenmesi için Anadolu Hisarının karşısına bir hisar yaptırmak ister. Ancak Bizans’ı da kuşkulandırmak istemez bu yüzden de aklına bir fikir gelir. Bizans İmparatorundan av köşkü yaptırmak için toprak ister. İmparator aralarındaki barışı bozmamak için elçiyle şöyle bir haber gönderir “Eğer padişah bir sığır derisinin kapladığı
Halinden yoksul olduğu anlaşılan bir adam,deniz kenarında oltayla balık tutuyordu.Tesadüfen oradan geçmekte olan ülkenin padişahı bu gariban adamla ilgilendi ve ona. -”Oltana ben burada iken ilk takılan şey ne olursa sana onun ağırlığınca altın vereceğim,” dedi. Biraz sonra oltaya takıla takıla ortası delik bir kemik takıldı.Hükümdar balıkçıya, -”Ne yapalım,şansın bu kadar,oltana ağır bir şey takılmadı”
Genç yaşta içkiye müptela olmuştu. Bir gün, yolda sarhoş bir halde giderken, üstünde Besmele yazılı bir kağıt buldu. İçi sızlayıp yerden aldı. Öptü, çamurlarını silip, temizledikten sonra, güzel kokular sürüp, evinde duvara astı. Gece âlim bir zat bir rüya gördü. Rüyada, ”Git, Bişr’e söyle! (O bizim ismimizi temizledi Biz de onun kalbini temizleriz. O bizim
Genç kız, üzgün görünen yabancıya gülümsedi. Adam, kendini daha iyi hissetti. Geçmişte bir arkadaşının yaptığı bir iyiliği hatırladı ve ona bir teşekkür mektubu yazdı. Bu mektup arkadaşının öyle hoşuna gitti ki yemek yediği lokantada iyi bir bahşiş verdi. Bu bahşişin miktarına şaşıran garson, paranın bir kısmını yolda gördüğü fakire verdi. Fakir adam çok sevindi, çünkü
