Yaşlı adam kulübesinin önünde torunuyla oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı.
Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı.

On iki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı.
Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli iken niye ötekinin de olduğunu, hem renk­lerinin siyah ve beyaz olduğunu anlamak is­tiyordu.
O merakla sordu dedesine. Yaşlı reis,

– Onlar, benim için iki simgedir evlat. dedi.
– Neyin simgesi, diye sordu çocuk.
– İyilik ile kötülüğün simgesi. Şu gör­dü­ğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bu­nu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.
– Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi? Bilge reis, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:
– Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi bes­ler­sem o!